Επειδή πολύς λόγος γίνεται για τα δικαιώματα των φοιτητών τις τελευταίες ημέρες, θα ήθελα να προσθέσω κάποιες σκέψεις σχετικά με το εν λόγω ζήτημα. Κατά την άποψή μου, δε μπορούμε να πούμε εάν κάποιος έχει δίκιο ή άδικο, αφενός επειδή σε αυτή την περίπτωση θα χωριστούμε σε στρατόπεδα και η συζήτηση δεν θα οδηγήσει πουθενά, αφετέρου διότι όταν η Παιδεία νοσεί είμαστε όλοι υπεύθυνοι.
Η κοινή γνώμη έχει κατανοήσει ότι διακυβεύονται πολλά συμφέροντα και από τις δύο πλευρές. Από τη μία μεριά, αρκετοί φοιτητές υποκινούνται από τις παρατάξεις οι οποίες με τη σειρά τους κατευθύνονται από τα πολιτικά κόμματα. Όμως, με αυτές τις πρακτικές καταστρέφουν τα θεμέλια του φοιτητικού κινήματος, ενώ στις μέρες μας ακόμα και σε αυτή την ιστορική κίνηση έχουν επικρατήσει τα φοιτητικά συμφέροντα. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι καθηγητές δεν επιθυμούν καμία αλλαγή, όποια και αν είναι αυτή.
Ωστόσο, είναι άδικο να ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχουν και οι ήρεμες φωνές που επιδιώκουν σοβαρές αλλαγές στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Όμως, μέσα στον κυκεώνα των διαδηλώσεων και της ταλαιπωρίας που υφίστανται όλοι, "χάνονται" και οι απόψεις των φοιτητών που έχουν συγκεκριμένες προτάσεις και επιθυμούν να παλέψουν για τα δικαιώματά τους και όχι για την καλοπέρασή τους, αλλά και οι εκπεφρασμένες ιδέες ορισμένων καθηγητών για πραγματική βελτίωση των ΑΕΙ.
Με άλλα λόγια, στις δύσκολες στιγμές πρέπει να φαίνονται αυτοί που έχουν διάθεση για δουλειά σοβαρή και όχι όσοι αντιπροσωπεύουν τη νοοτροπία του "βολέματος".
Η κοινή γνώμη έχει κατανοήσει ότι διακυβεύονται πολλά συμφέροντα και από τις δύο πλευρές. Από τη μία μεριά, αρκετοί φοιτητές υποκινούνται από τις παρατάξεις οι οποίες με τη σειρά τους κατευθύνονται από τα πολιτικά κόμματα. Όμως, με αυτές τις πρακτικές καταστρέφουν τα θεμέλια του φοιτητικού κινήματος, ενώ στις μέρες μας ακόμα και σε αυτή την ιστορική κίνηση έχουν επικρατήσει τα φοιτητικά συμφέροντα. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι καθηγητές δεν επιθυμούν καμία αλλαγή, όποια και αν είναι αυτή.
Ωστόσο, είναι άδικο να ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχουν και οι ήρεμες φωνές που επιδιώκουν σοβαρές αλλαγές στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Όμως, μέσα στον κυκεώνα των διαδηλώσεων και της ταλαιπωρίας που υφίστανται όλοι, "χάνονται" και οι απόψεις των φοιτητών που έχουν συγκεκριμένες προτάσεις και επιθυμούν να παλέψουν για τα δικαιώματά τους και όχι για την καλοπέρασή τους, αλλά και οι εκπεφρασμένες ιδέες ορισμένων καθηγητών για πραγματική βελτίωση των ΑΕΙ.
Με άλλα λόγια, στις δύσκολες στιγμές πρέπει να φαίνονται αυτοί που έχουν διάθεση για δουλειά σοβαρή και όχι όσοι αντιπροσωπεύουν τη νοοτροπία του "βολέματος".
